DALEKO IDĄCE PRZEOBRAŻENIA
Po upływie paru tygodni lub miesięcy kijanki przechodzą daleko idące przeobrażenie. Wyrastają im kończyny, znikają skrzela, ogon ulega resorpcji, wiele zmian zachodzi w budowie wewnętrznej. W końcu opuszcza wodę młoda żabka lub ropuszka, podobna do swych rodziców.Ten sposób rozwoju był zapewne jednym ze źródeł powodzenia płazów bezogonowych, a może też być uznany za fakt potwierdzający hipotezę o pochodzeniu tej grupy z krain o klimacie umiarkowanym. W drobnych zbiornikach wody stojącej na wiosnę szybko rozwija się w tym klimacie obfita mikroflora i mikrofauna, pożywienie typowe dla kijanek. Ewentualni konkurenci i drapieżnicy są w tym środowisku początkowo nieobecni lub nieliczni. Część drobnych zbiorników wysycha w lecie, inne zamarzają w zimie, a wówczas procesy gnilne zużywają cały tlen zawarty w wodzie i życie zwierząt staje się niemożliwe. Wykorzystanie obfitego pożywienia w świeżo zalanym lub odmarznię- tym zbiorniku jest dostępne tylko dla zwierząt zdolnych do corocznego zasiedlania i przenoszących się na inną część roku do stalszego środowiska. Typowy rozwój płazów bezogonowych jest oparty na wykorzystywaniu tych okoliczności. Istnieją jednak nieliczne gatunki, których kijanki przeobrażają się po dwu i więcej latach. Nie ma natomiast wśród płazów bezogonowych ani jednego gatunku neotenicznego. Przyczyną jest zapewne nietrwałość typowego środowiska życia larw i ich prawie zupełna bezbronność