Druga grupa mięśniopłetwych, dwudyszne (Dipnoi), żyją do dziś w środowisku podobnym do tego, w jakim zapewne powstały, a więc w ciepłych wodach słodkich. Czaszka ryb dwudysznych przystosowała się do twardego pożywienia w sposób podobny jak czaszka Holocephali: szczęka górna złączyła się w trwały sposób z puszką mózgową, a obie 102 szczęki uległy skróceniu. Zęby dwudysznych zrastają się w duże płyty,sprawnie kruszące pancerze zwierząt. Dalsze podobieństwa do zrosło­głowych to brak żołądka i dificerkiczna płetwa ogonowa — cechy związane z rodzajem pokarmu. Płetwy parzyste dwudysznych przypominają płetwy Pleuracanthi- dae. Oś ich tworzy łańcuch kostek, na którym są wsparte dwa szeregi promieni drugiego rzędu. Jak pamiętamy, taka płetwa nosi nazwę archipterygjum. U ryb dwudysznych można obserwować działanie takich kończyn. Nie pełnią one funkcji stabilizatorów i sterów w szyb­kim ruchu postępowym, lecz objęły rolę czułków, którymi ryba bada podłoże i otoczenie. Zwierzę, którego ciężar właściwy bardzo nieznacz­nie odbiega od ciężaru otaczającej wody może również wspierać się o dno i powoli pełzać przy pomocy tych słabych kończyn.

Barbara Janiszewska

Miło mi jest gościć Cię na moim blogu! Serwis który prowadzę poświęcony jest tematyce hobby. Mam nadzieję, że artykułu jakie tutaj zamieszczam Ci się podobają i będziesz wracać tutaj często oraz udzielać się w komentarzach!