RYBY DWUDYSZNE
Druga grupa mięśniopłetwych, dwudyszne (Dipnoi), żyją do dziś w środowisku podobnym do tego, w jakim zapewne powstały, a więc w ciepłych wodach słodkich. Czaszka ryb dwudysznych przystosowała się do twardego pożywienia w sposób podobny jak czaszka Holocephali: szczęka górna złączyła się w trwały sposób z puszką mózgową, a obie 102 szczęki uległy skróceniu. Zęby dwudysznych zrastają się w duże płyty,sprawnie kruszące pancerze zwierząt. Dalsze podobieństwa do zrosłogłowych to brak żołądka i dificerkiczna płetwa ogonowa — cechy związane z rodzajem pokarmu. Płetwy parzyste dwudysznych przypominają płetwy Pleuracanthi- dae. Oś ich tworzy łańcuch kostek, na którym są wsparte dwa szeregi promieni drugiego rzędu. Jak pamiętamy, taka płetwa nosi nazwę archipterygjum. U ryb dwudysznych można obserwować działanie takich kończyn. Nie pełnią one funkcji stabilizatorów i sterów w szybkim ruchu postępowym, lecz objęły rolę czułków, którymi ryba bada podłoże i otoczenie. Zwierzę, którego ciężar właściwy bardzo nieznacznie odbiega od ciężaru otaczającej wody może również wspierać się o dno i powoli pełzać przy pomocy tych słabych kończyn.