ZANIK WIECZKA SKRZELOWEGO
U lądowców znikło wieczko skrzelowe, zanika też hyostyliczność. Brak wieczka jest konsekwencją braku jamy skrzelowej. Hyostyliczność, tak ułatwiająca polowanie pod wodą, nie przynosi korzyści w ruchliwym, lekkim i sprężystym powietrzu, a przez znaczną ruchliwość szczęk osłabia siłę ich uchwytu. Toteż u większości czworonogów szczęka górna jest połączona nieruchomo z puszką mózgową, a dzięki temu hyomandibulare straciło swą dawną funkcję. Pierwsza szpara skrzelowa, spiraculum, nie otwiera się u czworonogów na zewnątrz. U większości form pozostaje jednak jama łącząca się przewodem, tzw. trąbką słuchową, z gardzielą. Ściana ciała pokrywająca ją od strony zewnętrznej tworzy cienką i elastyczną błonę bębenkową, w której fale powietrza łatwo wzbudzają drgania, tak jak w napiętej strunie lub w okiennej szybie. Z błoną bębenkową styka się drobne i lekkie hyomandibulare, drugim końcem wsparte o okolice słuchową czaszki. Drgania bębenka przenoszą się za jego pośrednictwem na płyny obmywające komórki zmysłowe. Hyomandibulare, zmieniwszy funkcję, uzyskuje w zoologii nową nazwę; określamy je u czworonogów terminami: kolumienka ucha lub strzemiączko.