Obliczono, że ryba płynąca z szybkością jednej długości ciała na sekundę zużywa około 60% energii na dźwiganie. Przy wzroś­cie szybkości do dziesięciu długości na sekundę ilość energii zużytej na dźwiganie spada do 5%. Fakt ten wyjaśnia, dlaczego niektóre ryby szybkie obywają się bez pęcherza. Usprawnienie funkcjonowania pęcherza jako narządu hydrosta­tycznego wymagało zupełnej rezygnacji z wykorzystywania tego organu do oddychania. Postęp budowy polegał na otoczeniu pęcherza bardzo silną błoną o niskiej przepuszczalności dla gazów. Ucieczce gazów z pęcherza przeciwdziała u wielu ryb wypełnienie błony kryształkami guaniny. Są one nieprzepuszczalne, a leżą tak ciasno, że droga ucieczki gazów ogranicza się do wąskich szczelin między kryształkami. Ponadto pojawiają się wewnątrz pęcherza dwa specjalne, bogato unaczynione twory. Jeden z nich, zwany owalem, ma zdolność pochłaniania gazu, a przez to obniżania ciśnienia panującego w pęcherzu; drugi, tzw. gruczoł gazowy, może aktywnie wydzielać gaz zwiększając jego ciśnie­nie. Ryby dysponujące tymi aparatami są zdolne do sprawnego regulo­wania ciśnienia gazu zależnie od głębokości, na której przebywają. Oczywiście regulacja ta wymaga czasu, dlatego ryby szybko wycią­gnięte siecią z większych głębokości mają nieraz wnętrzności wyrzucone na zewnątrz i popękane pęcherze.

Barbara Janiszewska

Miło mi jest gościć Cię na moim blogu! Serwis który prowadzę poświęcony jest tematyce hobby. Mam nadzieję, że artykułu jakie tutaj zamieszczam Ci się podobają i będziesz wracać tutaj często oraz udzielać się w komentarzach!