ZUŻYCIE ENERGII NA PŁYWANIE
Obliczono, że ryba płynąca z szybkością jednej długości ciała na sekundę zużywa około 60% energii na dźwiganie. Przy wzroście szybkości do dziesięciu długości na sekundę ilość energii zużytej na dźwiganie spada do 5%. Fakt ten wyjaśnia, dlaczego niektóre ryby szybkie obywają się bez pęcherza. Usprawnienie funkcjonowania pęcherza jako narządu hydrostatycznego wymagało zupełnej rezygnacji z wykorzystywania tego organu do oddychania. Postęp budowy polegał na otoczeniu pęcherza bardzo silną błoną o niskiej przepuszczalności dla gazów. Ucieczce gazów z pęcherza przeciwdziała u wielu ryb wypełnienie błony kryształkami guaniny. Są one nieprzepuszczalne, a leżą tak ciasno, że droga ucieczki gazów ogranicza się do wąskich szczelin między kryształkami. Ponadto pojawiają się wewnątrz pęcherza dwa specjalne, bogato unaczynione twory. Jeden z nich, zwany owalem, ma zdolność pochłaniania gazu, a przez to obniżania ciśnienia panującego w pęcherzu; drugi, tzw. gruczoł gazowy, może aktywnie wydzielać gaz zwiększając jego ciśnienie. Ryby dysponujące tymi aparatami są zdolne do sprawnego regulowania ciśnienia gazu zależnie od głębokości, na której przebywają. Oczywiście regulacja ta wymaga czasu, dlatego ryby szybko wyciągnięte siecią z większych głębokości mają nieraz wnętrzności wyrzucone na zewnątrz i popękane pęcherze.